Ο Νίκος Σκαλκώτας (21 Μαρτίου 1904 - 19 Σεπτεμβρίου 1949) ένας από τους σημαντικότερους συνθέτης της σύγχρονης κλασικής μουσικής. Ήταν μέλος της Δεύτερης Βιεννέζικης Σχολής και είχε επιρροές τόσο από την κλασική μουσική όσο και από την Ελληνική παραδοσιακή
Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης (21 Αυγούστου 1903 - 17 Ιανουαρίου 1984) ήταν Έλληνας συνθέτης, περισσότερο γνωστός με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης στο χώρο του ελαφρού τραγουδιού, ενώ με το πραγματικό του επώνυμο υπέγραφε τα έργα του στη "σοβαρή" (συμφωνική) μουσική. Ο Κώστας Γιαννίδης ήταν ένας από τους πλέον διακεκριμένους Έλληνες συνθέτες, μαέστρους και πιανίστες. Γεννήθηκε στη Σμύρνη τον Αύγουστο του 1903. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια, η οποία λίγο πριν την καταστροφή της Σμύρνης ήλθε στην Ελλάδα. Ο ίδιος συνέχισε τις μουσικές σπουδές του στη Γερμανία σε πιάνο και σύνθεση, στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου και στο Ωδείο Στερν (1923-1931). Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε στο ελληνικό μουσικό θέατρο ως μαέστρος και συνθέτης την περίοδο 1932-1950, όπου και παρουσιάστηκε με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης, που δημιούργησε αναστρέφοντας το ονοματεπώνυμό του. Ο Κώστας Γιαννίδης παρουσίασε πολλά έργα, οπερέτες (περίπου 50), μουσικές κωμωδίες και πολλές επιθεωρήσεις. Διατέλεσε διευθυντής του τμήματος ελαφράς μουσικής του ΕΙΡ την περίοδο 1946-1952, καθώς και μουσικός διευθυντής στην ΥΕΝΕΔ την περίοδο 1952-1960. Έχει γράψει συμφωνικά έργα, κομμάτια για πιάνο, μουσική δωματίου και πολλά τραγούδια. Είχε πάρει μέρος σε κριτικές επιτροπές διάφορων φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού, όπως της Θεσσαλονίκης μεταξύ 1962-1967, του Σπλιτ το 1968, της Βουλγαρίας μεταξύ 1971-1975, της Λιουμπλιάνα το 1974, κ.ά. Τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο του Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού της Βαρκελώνης με το εξαίρετο τραγούδι του «Ξύπνα αγάπη μου» (1960) που ερμήνευσε η Νάνα Μούσχουρη, με το Γ’ Βραβείο του επόμενου έτους με το τραγούδι «Τα δυο σου γκρίζα ματάκια» που ερμήνευσε η Άντζελα Ζήλεια, καθώς και με το Α’ Βραβείο στο 1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Αλυσίδες» (1962) που ερμήνευσε η Καίτη Μπελίντα. Στον ελληνικό κινηματογράφο είχε αναλάβει τη μουσική επένδυση σε επτά ταινίες. Ο Κώστας Γιαννίδης υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Ένωσης Μουσουργών Ελλάδος. Μιλούσε γαλλικά και γερμανικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου του 1984, μία μέρα πριν τον Βασίλη Τσιτσάνη, με συνέπεια σε δύο μέρες η χώρα να χάσει δύο σημαντικές προσωπικότητες της μουσικής. Σημαντικότερα από τα 100 περίπου τραγούδια του, που είχαν σχεδόν όλα μεγάλη επιτυχία, είναι τα: «Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ με», «Κάποιο μυστικό», «Καλό σου ταξίδι», «Θά 'ρθω μια νύχτα με φεγγάρι», «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου», «Λες και ήταν χτες», «Σπιτάκι μου παλιό», «Σαν κι απόψε», «Ερι-Ερήνη», «Το τραγούδι της Μαρίνας», «Λες και δεν είν' αλήθεια», «Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια» (που υπήρξε και σπουδαία θεατρική παράσταση στο θέατρο Βέμπο), «Τα δικά σου τα μάτια», «Πάμε σαν άλλοτε», «Για σένα μονάχα», «Εκείνοι που δεν κλάψανε», «Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα», «Βαρκαρόλα», «Κοιμήσου», «Όλο μου λες πως πια δε μ' αγαπάς», «Μη φύγεις», «Πέρσι τέτοιον καιρό», «Ας σταματήσουμε ως εδώ», «Θα σε πάρω, θα με πάρεις», «Ζητώ να σε ξεχάσω», «Σ' αγαπώ», «Ο Γιάννος κι η Παγώνα», «Του Γιάννου η φλογέρα», «Μια γυναίκα», «Έτσι είν' η ζωή μωρό μου», «Ο κουμπάρος κι η κουμπάρα», κλπ. Έγραψε επίσης μουσική για εφτά ταινίες, μεταξύ των οποίων οι: «Προσφυγοπούλα» (1938), «Τελευταία αποστολή», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ο μεθύστακας». Τέλος, έγραψε κι ένα τουλάχιστον ρεμπέτικο τραγούδι, το περίφημο «Το τάβλι» ή «Τα νέα της Αλεξάνδρας», σε δικούς του στίχους.
Ο Δημήτρης Μητρόπουλος (Αθήνα, 18 Φεβρουαρίου 1896 - Μιλάνο, 2 Νοεμβρίου 1960) ήταν Έλληνας διευθυντής ορχήστρας, πιανίστας και συνθέτης που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γεννήθηκε στις Μαρτίου του 1896 στην Αθήνα, καταγόμενος από τη Μελισσόπετρα του νομού Αρκαδίας από την πλευρά του πατέρα του και από την Άνδρο από την πλευρά της μητέρας του.[1] Σπούδασε διεύθυνση χορωδίας και σύνθεση, αρχικά στο Ωδείο Αθηνών και αργότερα στο Βερολίνο. Πήρε χρυσό μετάλλιο για την ικανότητά του στο πιάνο από το Ωδείο Αθηνών, διάκριση που δόθηκε μόνο πέντε φορές στην ιστορία του Ωδείου. Οι πρώτες του συνθέσεις είναι γραμμένες στο τονικό σύστημα, αλλά με ενδιαφέροντες αρμονικούς πειραματισμούς, οι οποίοι γύρω στα 1915 γίνονται περισσότερο τολμηροί φτάνοντας στην ατονικότητα γύρω στα 1920 Είναι ο πρώτος Έλληνας συνθέτης που χρησιμοποίησε στο έργο του Ostinata (μια σονάτα για βιολί και πιάνο) αυστηρά δωδεκαφθογγική τεχνική. Γύρω στα 1930 σταμάτησε ουσιαστικά τη σύνθεση και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη διεύθυνση ορχήστρας, πρώτα στην Αθήνα και μετά το 1937 στις ΗΠΑ. Ο Δημήτρης Μητρόπουλος ήταν μοναδικός μαέστρος και άξιος συνθέτης. Υπό την πρώτη του ιδιότητα γνώρισε διεθνή φήμη κατακτώντας, μάλιστα, τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1958, για να παραμείνει σ' αυτήν ως μαέστρος. Στις συνθέσεις του περιλαμβάνονται περίπου 40 έργα, μεταξύ των οποίων μια όπερα (Αδελφή Βεατρίκη), μουσική για ορχήστρα, μουσική δωματίου, έργα για πιάνο, για φωνή κ.ά. Ορισμένα από τα έργα που συνέθεσε θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά και αποτελούν σταθμό στη σύγχρονη ελληνική μουσική. Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο Δημήτρης Μητρόπουλος μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε, διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα. Στην προσωπική του ζωή, ο Μητρόπουλος καταπίεζε την ομοερωτική του επιθυμία και φημολογείται πως είχε σχέση με τον Λέοναρντ Μπερνστάιν.[2 Στις 2 Νοεμβρίου του 1960, ο Δημήτρης Μητρόπουλος υπέστη καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια δοκιμής της Τρίτης Συμφωνίας του Γκούσταβ Μάλερ με την ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνου. Πέθανε σε ηλικία 64 ετών με την μπαγκέτα στο χέρι. Ο θάνατός του απασχόλησε τον διεθνή Τύπο με εκτεταμένα άρθρα. Η νεκρολογία των Τάιμς μιλούσε για την "εμπύρετον έντασιν" των ερμηνειών του, φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο εξέδιδαν ψηφίσματα, ενώ οι εκδηλώσεις πένθους συντηρήθηκαν πολλές ημέρες μετά τον θάνατό του. Η σποδός του μαέστρου μεταφέρθηκε με αεροσκάφος της Βασιλικής Αεροπορίας από το Μιλάνο. Στο αεροδρόμιο ήταν παρατεταγμένη η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, εκπρόσωποι από το χώρο της τέχνης και πλήθος κόσμου. Το κιβώτιο με την τέφρα καλύφθηκε με τη σημαία της Ελλάδας και μεταφέρθηκε με πομπή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, όπου πραγματοποιήθηκε τιμητική εκδήλωση στη μνήμη του. Το 1996 εορτάστηκαν, με εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Η επέτειος ετέθη υπό την αιγίδα της UNESCO, για να αποδοθεί η τιμή που αρμόζει σε έναν διεθνή καλλιτέχνη